Zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej (SMI) zostało założone przez Sługę Bożego ks. Jana Schneidera (1824-1876). Był kapłanem niestrudzonym w czynieniu miłosierdzia. Jego kapłańskie życie odznaczało się głęboką wiarą, niezłomną nadzieją i ofiarną miłością. Szczególną nadzieję pokładał w Maryi Niepokalanej. Jej także powierzył swoje dzieło.

„Duchowość Sióstr Maryi Niepokalanej wyraża się w gotowości do radosnej służby za przykładem Matki Bożej” (z Konstytucji SMI)

„Siostry swoje pierwsze zadanie widzą w służbie dziewczętom, aby im pomóc w urzeczywistnianiu chrześcijańskiego życia w miłości” (z Konstytucji SMI)

„Z naszej działalności apostolskiej powinni ludzie doświadczyć, że opuściłyśmy wszystko, aby naszym życiem dać świadectwo miłości Boga” (z Konstytucji SMI)

Siostry Maryi Niepokalanej swoje posłannictwo wypełniają przez:

  • modlitwę i świadectwo życia poświęconego Bogu;
  • organizację rekolekcji i spotkań dla dziewcząt i Dzieci Maryi;
  • katechizację;
  • pracę w szpitalach;
  • pracę w parafiach;
  • prowadzenie bursy, przedszkoli;
  • działalność misyjną w Tanzanii, na Ukrainie, Łotwie i Filipinach.

Duchowość

Wzorem naszego życia i działania jest Maryja, która całkowicie poświęciła się Bogu, wyrażając to w słowach: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1, 38). Ona jest naszą Ucieczką, Orędowniczką i Przewodniczką. Podczas obłóczyn Jej Imię przyjmujemy jako pierwsze imię zakonne. Dzień 8 grudnia Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi, jest świętem patronalnym Zgromadzenia. Na naszej pieczęci jest litera „M” z krzyżem. Literowy skrót naszej nazwy to SMN lub SMI, od łacińskiego brzmienia: Sorores Mariae Immaculatae.

Nasza duchowość wyraża się przede wszystkim w gotowości do radosnej służby Bogu i ludziom za przykładem Maryi. Matka Boża jest dla nas wzorem, ponieważ w najdoskonalszy i jedyny w swoim rodzaju sposób jest uosobieniem zarówno Dziewicy, jak i Matki. Kontemplujemy Matkę Pana, by od Niej uczyć się żyć w pełnym oddaniu Bogu i tak jak Ona łączyć dziewictwo z duchowym macierzyństwem. Naśladujemy Maryję, która całym sercem przyjęła zbawczą wolę Boga i jako pierwsza chrześcijanka oddała się dziełu swojego Syna. Ona w mocnej wierze i dobrowolnym posłuszeństwie służyła tajemnicy zbawienia. W naszych modlitwach Maryja zajmuje szczególne miejsce. Różaniec, w którym rozważamy tajemnice z Jej życia jest naszą codzienną modlitwą. Śpiewamy też Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny i inne modlitwy, w których Kościół zwraca się do Matki Chrystusowej. Naszym aktem strzelistym jest wezwanie: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”.

 

Historia Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej sięga XIX wieku, kiedy to na polecenie biskupa we Wrocławiu ks. Jan Schneider założył stowarzyszenie opiekujące się dziewczętami poszukującymi pracy, które często były narażone na przemoc i wyzysk. Szerszym problemem towarzyszącym temu zjawisku było zagubienie się w sytuacji wielkomiejskiego chaosu, wyobcowanie ze środowiska rodzinnego oraz, co najboleśniejsze, uleganie pokusom osiągnięcia szybkiego zysku przez prostytucję. Inicjatywa ks. Schneidera stwarzała możliwość ucieczki i uzyskania pomocy w krytycznej sytuacji.
Oficjalne zatwierdzenie
Dn. 8 grudnia 1854r. ogłoszono dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. W tym samym czasie Założyciel poświęcił stowarzyszenie nazywając je Stowarzyszeniem Najświętszej Maryi Panny, coteż, po zatwierdzeniu Konstytucji przez ówczesnego biskupa Wrocławia, przyjęto jako początek powstania Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej. W roku 1897 papież Leon XIII ostatecznie zatwierdził istniejącą Kongregację, przyznając jej prawa papieskie dekretem zwanym Decretum Laudis. Ostatecznego zapisu prawnego dokonał Papież Pius XI w 1932 r.
W ciągu swojej 150-letniej historii Zgromadzenie rozszerzyło zakres działania apostolskiego oraz objęło swoim zasięgiem nowe terytoria. Jesteśmy dla tych najsłabszych i tych zepchniętych na margines społeczny: staramy się chronić dziewczęta przed prostytucją i otaczamy opieką kobiety doświadczające przemocy. Chcemy także uczestniczyć w wychowaniu młodzieży, dlatego prowadzimy internaty i  bursy. Opieka nad chorymi i starszymi jest również przedmiotem naszego apostolstwa. Praca w szpitalach, domach starców, hospicjach oraz ośrodkach dla niepełnosprawnych jest ogromnym wyzwaniem, zwłaszcza dzisiaj, kiedy takich ludzi uważa się za bezużytecznych. Praca z dziećmi w przedszkolach, domach dziecka i katechizacja w szkole stawia przed nami szerokie pole oddziaływania na ich wychowanie, a młodzież może u nas otrzymać przygotowanie do pielęgnacji chorych. Nie można też pominąć zaangażowania społecznego sióstr w doraźną pomoc bezdomnym. Kuchnie dla ubogich i pomoc emigrantom są także naszym wkładem w walkę z biedą. We wszystkich rodzajach działalności dużą wagę przywiązujemy do duszpasterstwa, jak np. nauki religii, rekolekcji itp.

Nasz apostolat jest zakorzeniony:

1. W Ewangelii i w naszej chrześcijańskiej wierze. Tu bowiem spotykają się dwa nierozłączne elementy: wiara w Boga i miłość do człowieka. W człowieku, zwłaszcza potrzebującym, spotykamy samego Chrystusa. Przyjęcie go i pomoc jest konsekwencją i wyrazem naszej wiary.
2. W Tradycji Zgromadzenia oraz wcielaniu idei Założyciela, co stanowi fundamentalną linię apostolstwa trwającego od 1854r.

W tym czasie Kościół przyjął wyzwanie otwarcia się na potrzeby społeczne, zlecając Ks. Janowi Schneiderowi misję objęcia opieką młodych dziewcząt i kobiet, które poszukując pracy w mieście traciły swoją tożsamość pozbawiając się swoich rodzinnych korzeni. Zgromadzenie powstało jako Stowarzyszenie niosące  pomoc w ustabilizowaniu sytuacji społecznej dziewcząt oraz tworzeniu z nich wspierającej się wspólnoty.
Mijające 150 lat rozwoju ukierunkowuje nasz apostolat na dzieci, chorych, starszych, niepełnosprawnych i potrzebujących opieki ludzi. Cel pozostaje niezmienny: przyjmować i troszczyć się ze szczególną wrażliwością o słabych i żyjących na „marginesie życia”, do których w większości należą dziewczęta  i kobiety.

Nasze apostolskie zadania realizujemy podejmując i organizując pracę w internatach, bursach, Ośrodkach Interwencji Kryzysowej, świetlicach, przedszkolach, domach dziecka, Ośrodkach opiekuńczo-leczniczych i Domach Pomocy Społecznej. Ponadto, wychodząc na przeciw potrzebom ludzi chorych, podejmujemy służbę apostolską w szpitalach oraz jako pielęgniarki środowiskowe. Czynnie wspieramy działalność duszpasterską pracując w parafiach, w katechezie, duszpasterstwie głuchoniemych, organizując rekolekcje.W tym samym duchu podjęłyśmy także pracę wśród emigrantów i na misjach.

Nasze Zgromadzenie posiada rys duchowości maryjnej. Od 150 lat realizujemy charyzmat gotowości radosnego służenia wzorującego się na postawie Maryi. Wsłuchujemy się w sugestię Maryi: „Czyńcie wszystko, cokolwiek wam powie!”(J 2,5) Pragniemy, razem z Maryją, błagać Ducha Św., by udzielał nam swoich darów, uzdalniając nas do apostolskiej gorliwości.
Reguła św. Augustyna jest dla nas pomocą w integrowaniu naszych działań i budowaniu wspólnoty. Główne myśli z Reguły św. Augustyna:

Miłujcie Boga
Miłujcie bliźnich
Bądźcie sercem i duszą  w Bogu
Wszystko niech będzie wspólne
Żyjcie ubogo ze względu na Chrystusa
Nie miejcie o sobie wysokiego mniemania
Chwalcie Boga szczerym sercem
Utrzymujcie ciało we wstrzemięźliwości
Bądźcie wdzięczni za siostrzane upomnienia i rady
Dobro wspólne niech będzie ważniejsze, niż osobista korzyść
Bądźcie wytrwali w biedzie i niedostatku
Służcie chorym z troskliwą miłością
Bądźcie wrażliwi na potrzeby każdego
Żyjcie w zgodzie i przebaczajcie sobie wzajemnie
Bądźcie posłuszni z miłości do Boga
Służcie, kiedy powierza się wam jakiś urząd
Nawracajcie się, gdy popełnicie błąd
Zachowujcie tę Regułę w wolności

 

Charyzmat

Każda siostra stara się żyć i postępować zgodnie z duchem Ojca Założyciela, którego charyzmat troski o dziewczęta i kobiety pozostaje aktualny, pomimo zmieniających się warunków. On przez swą niezachwianą ufność w Bogu i niestrudzony zapał, uczy nas urzeczywistniać ducha prostej i radosnej służby na wzór Maryi.